شفقت به خود در کودکان

ایده هایی برای پرورش شفقت در کودکان وجود دارد!

وقت خود را به بازی با کودک خود و تشویق علایق او اختصاص دهید – به عنوان مثال، بازی با لگو، انجام منبت کاری با اره مویی، لگد زدن به توپ، آواز خواندن و غیره. این یک پیام ساده می فرستد؛ “شما برای من مهم هستید.”
اجازه دهید فرزندتان بداند که داشتن احساسات قوی مانند غم و اندوه یا ناامیدی اشکالی ندارد. به عنوان مثال، کودک شما ممکن است از یک نقاشی ناامید شود، می‌توانید بگویید: «می‌بینم که ناراحتی. خوبه. همیشه همه چیز آنطور که ما می‌خواهیم پیش نمی‌رود.
فرزندتان را ببخشید. به عنوان مثال، کودک شما ممکن است فنجان مورد علاقه شما را به زمین بیاندازد و فنجان شکسته شود. می‌توانید بگویید: “من برای فنجان ناراحتم، اما اشکالی ندارد. اتفاق پیش می‌آید”.
راه‌هایی برای نشان دادن مهربانی در خانواده خود در نظر بگیرید. به عنوان مثال، روال‌های خانوادگی شما ممکن است به فرزندتان اجازه دهد تا در شب‌های شلوغ مدرسه از شستشوی وسایل استراحت کند. یا به عنوان یکی از مراسم خانوادگی خود، ممکن است به نوبت دسرهای مورد علاقه خود را برای شب تعطیلات انتخاب کنید.
وقتی فرزندتان به خود دلسوزی نشان می‌دهد او را تحسین کنید. این امر شفقت فرزند شما را بیشتر می‌کند. به عنوان مثال، می‌توانید به فرزندتان بگویید: «می‌دانم که از این که جایزه نگرفتی ناراحتی. اما من به شما افتخار می‌کنم که گفتید دفعه بعد دوباره تلاش خواهید کرد.

ایجاد شفقت به خود در کودکان:

۳ مرحله شفقت به خود چیزی است که کودک شما باید یاد بگیرد و تمرین کند. این ۳ مرحله را برای ایجاد شفقت به خود در کودک خود امتحان کنید.
مرحله ۱ زمانی که فرزندتان عصبانی یا ناامید است، مکث کنید و متوجه شوید، زیرا همه چیز آنطور که می‌خواست پیش نرفته است و به خودش سخت می‌گیرد. به عنوان مثال، کاردستی فرزند شما آنطور که می‌خواست نشده است، او برای گروه کر مدرسه انتخاب نشده است، یا شاید به خاطر بدرفتاری با یک دوست احساس بدی داشته باشد.
ممکن است بشنوید که فرزندتان جملاتی مانند “من بدترین هستم”، “من ناامید هستم” یا “من هرگز نمی‌توانم این کار را انجام دهم” را بشنوید. یا ممکن است کودک شما ساکت باشد و ناراحت به نظر برسد.
مرحله ۲ به فرزندتان بگویید که مشکلی نیست و همه اشتباه می‌کنند. احساس غمگینی، عصبانیت یا ناامیدی نیز خوب است، اما گفتن چیزهای بد در مورد خود خوب نیست. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: “اگر گلی را به ثمر نرسانم، من هم ناامید می‌شوم.” اما این شما را بازنده نمی‌کند. یا اگر فرزندتان به یک جشن تولد دعوت نشده است، به او یادآوری کنید که به این معنا نیست که مشکلی برای او وجود دارد. ما نمی‌توانیم انتخاب‌های دیگران را کنترل کنیم، اما می‌توانیم تلاش بیشتری برای مراقبت از خود انجام دهیم.
مرحله ۳ فرزندتان را تشویق کنید تا چیزهای محبت‌آمیزی به خودش بگوید. این می‌تواند کمک کند که از فرزندتان بپرسید که ممکن است به دوستی که مرتکب اشتباه شده است یا دوران سختی را پشت سر می‌گذارد چه بگوید. در اینجا گزینه‌هایی وجود دارد که می‌توانید به فرزند خود پیشنهاد دهید: “من تمام تلاشم را کردم. “یادگیری چیزهای جدید برای همه سخت است. “من مجبور نیستم کامل باشم.” “همه ما گاهی اوقات اشتباه می کنیم.” “اشکال ندارد که من هنوز نمی‌توانم این کار را انجام دهم. دفعه بعد دوباره تلاش خواهم کرد.” من یک فرد خوب و دوست داشتنی هستم.

زمانی که کودکان با شفقت به خود دست و پنجه نرم می‌کنند یا بسیار از خود انتقاد می‌کنند

انتقاد از خود نقطه مقابل شفقت به خود است. انتقاد از خود؛ قضاوت سخت خود یا گفتن چیزهای بد به خود است. همه گاهی از خود انتقاد می‌کنند، اما اگر فرزند شما بسیار خودانتقادگر باشد، این امر می‌تواند استرس او را افزایش دهد و بر سلامت روان او تأثیر بگذارد و اعتماد به نفس او را کاهش دهد. بچه هایی که خیلی از خود انتقاد می‌کنند، اغلب در مورد خودشان چیزهای خیلی تندی می‌گویند. آن‌ها همچنین ممکن است بگویند که حتی با حمایت شما نمی‌توانند چیزی برای گفتن به خودشان بیاندیشند. اگر این به نظر فرزند شما می‌رسد، می‌توانید سعی کنید هنگام کمک به فرزندتان برای اینکه بیاموزد که با خودش مهربان باشد، صبور و پایدار باشید. اگر نگران این هستید که تفکر خودانتقادی فرزندتان بر سلامت روان او تأثیر می‌گذارد، ایده خوبی است که به دنبال مشاوره باشید. می‌توانید با گرفتن یک قرار ملاقات با مشاوره کودکان شروع کنید.